5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/11227 Esas 2020/3489 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11227
Karar No: 2020/3489
Karar Tarihi: 09.03.2020

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/11227 Esas 2020/3489 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm mahkeme tarafından temyiz edildi. Dosyanın incelenmesi sonucu, sanığın eylemlerinin benzer durumda olduğu başka bir dosyanın incelenerek mahkumiyet hükmünün mahsubu gerektiği belirtildi. Ancak bu husus göz ardı edildi. Ayrıca, takdiri indirim ve gün adli para cezası belirlenirken ilgili kanun maddelerinin yanlış kullanıldığı tespit edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı da incelenerek değerlendirildi. Sonuç olarak, hüküm yasaya aykırı bulunarak bozuldu. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nun 62/1. maddesi ve fıkrası, 5271 sayılı CMK'nun 232/6. maddesi, TCK'nun 52/2. maddesi, TCK'nun 50/1. maddesi ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2016/11227 E. , 2020/3489 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Dairemizce de kabul gören Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.04.2014 tarihli ve 2013/7-591 Esas, 2014/171 Karar sayılı kararında ayrıntıları belirtildiği gibi; suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesindeki özellikler, fiillerin işleniş yer ve zamanı, fiiller arasında geçen süre, korunan değer ve yarar, hareketin yöneldiği maddi konunun niteliği, olayların oluş ve gelişimi ile dış dünyaya yansıyan diğer tüm özellikler birlikte değerlendirilip, sanığın eylemlerini bir suç işleme kararının icrası kapsamında gerçekleştirip gerçekleştirmediği ve hakkında TCK"nun 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususlarının tartışılarak belirlenmesi bakımından;
İncelemeye konu bu dosyaya ilişkin suç tarihinin 13.04.2012, iddianame düzenleme tarihinin ise 03.01.2014 olduğu,
Dairemizin 06.11.2018 tarihli 2017/11108 Esas ve 2018/12165 Karar sayılı ilamı ile kesinleşen Bucak 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2013/167 Esas, 2014/124 Karar sayılı dosyasında sanığa atılı suç tarihinin 24.09.2012, iddianame düzenleme tarihinin ise 15.04.2013 olduğu,
Anılan dosyalarda sanığın eylemlerinin benzer mahiyette olduğu dikkate alınarak, kesinleşen dosyanın aslının veya onaylı bir örneğinin bu dosya arasına alınarak incelenmesi, sanığın bu eylemleri bir suç işleme kararı icrası kapsamında işleyip işlemediği ve hakkında TCK"nun 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu tartışıldıktan sonra kesinleşmiş mahkumiyet hükmünün mahsubu hususu değerlendirilerek bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
1. Takdiri indirim nedenlerinin uygulanması sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nun 62/1. madde ve fıkrası olarak belirtilmesi gerekirken TCK"nun 62. maddesi gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2. Gün adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nun 52/2. maddesi yerine TCK"nun 50/1. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 09.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.