Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3070 Esas 2019/13506 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3070
Karar No: 2019/13506
Karar Tarihi: 17.09.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3070 Esas 2019/13506 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir hırsızlık davasında sanık, park edilen araçtan çalıntı eşya ile yakalanmış ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, sanığın suçunun hangi kanun maddesine göre cezalandırılacağı tartışılmadan, yanlış bir kanun maddesi uyarınca cezalandırılması nedeniyle hüküm bozulmuştur. Ayrıca, sanığa zorunlu müdafiilik ücreti yükletilirken, yasal zorunluluğa dayanarak görevlendirilen müdafinin ücretinin sanığa yükletilemeyeceği göz ardı edilmiştir. Bu nedenlerle, hükümler düzeltilerek onanmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-d ve 142/1-e maddeleri, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/3070 E. , 2019/13506 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Şikayetçinin ifadesinde;... marka aracının kapılarını kilitleyerek park ettiğini belirttiği, Olay Yeri İnceme Raporuna göre de; aracın kapı ve kilit sistemlerinde zorlama izinin olmadığının belirtildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-d maddesinde belirtilen suçu oluşturup oluşturmadığına ilişkin delilerin nelerden ibaret olduğu denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan, sanığın 5237 saylı TCKnın 142/1-e maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığa yargılama gideri olarak yükletilen zorunlu müdafiilik ücretinin, CMK"nın 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında yapılan tutuklamaya sevk sorgusu esnasında mahkemece sanığa savunmak üzere müdafiinin görevlendirilmesinden kaynaklandığı ve yasal zorunluluğa dayanması nedeniyle, zorunlu müdafii için ödenen avukatlık ücretinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, zorunlu müdafii için ödenen toplam 340,00 TL ücretin yargılama gideri olarak sanığa yükletilmesine ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.