MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 10. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/10/2015
NUMARASI : 2014/34-2015/430

Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili davacı işçinin gerçek ücretlerinin bordrolarda gösterilmediğini, ücretin bir kısmının banka aracılığı ile bir kısmının elden ödendiğini, gerçekte daha çok fazla çalışma yapmasına rağmen bordrolarda tahakkuk ettirilen fazla çalışma süre ve ücretlerinin gerçeği yansıtmadığını, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatillerde çalışmasına rağmen karşılığı olan ücretlerin ödenmediğini iddia ederek fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının davalı iş yerinde 02/02/2000-17/09/2013 Tarihleri arasında 13 yıl, 7 ay, 15 gün hizmet süresinin bulunduğu, davacının aylık brüt ücretinin 2.512,00 TL olduğu, davacının fazla mesai yaptığını ispatladığı, ancak fazla mesai ücretinin ödendiğini ispat yükünün davalı işverene ait olduğu, davalı işverenin bunu ispatlayamadığı, hafta tatillerinde ve milli bayram ve genel tatillerde çalıştığı, ücretinin ödenmediği gerekçesi ile hakkaniyet indirimi de uygulanarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili yasal süresi içerisinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi fazla çalışma alacaklarının ödenmediğini iddia etmekte, davalı ise yapılan fazla çalışma karşılığı ücretlerin ödendiğini savunmaktadır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, kural olarak bordro hilesi taşımadığı sürece işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yapıldığını yazılı delillerle kanıtlanması gerekir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazî kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Keza bordro hilesi bulunmadığı ve bordro ile fazla mesai ücreti ödenmiş ve ihtirazı kayıt konmamış ise tanık beyanlarına dayalı fazla çalışma tespitinde ödenen ayların dışlanması, aksi halde ise ödenenlerin mahsup edilmesi gerekir. Başka bir anlatımla, işverence işçilerin fazla çalışma ücreti talep etmesine engel olacak şekilde sembolik fazla çalışma tahakkukları yapılırsa bu aylar fazla çalışma hesabından dışlanmaz ancak yapılan fazla çalışma ödemeleri tespit edilen fazla çalışma ücreti alacağından mahsup edilir.
Somut uyuşmazlıkta dosya içerisinde bulunan fazla çalışma hesabı yapılan dönemlere ilişkin davacı tarafından ihtirazî kayıt konulmadan imzalanan bir kısım bordrolarda fazla çalışma ücretleri tahakkukları bulunduğu ancak tahakkukların sembolik olduğu ve dolayısı ile gerçeği yansıtamadığı anlaşılmaktadır. Daha önce aynı davalıya karşı seri nitelikteki dosyalar Dairemizce incelenmiş işçilerin ücret bordrolarındaki fazla çalışma sürelerine ilişkin tahakkukların gerçeği yansıtmadığına dair Yerel Mahkeme kararı Dairemizce kabul görmüş ve Dairemizin 30.11.2015 tarih ve...Esas ... Karar sayılı ilamı ile onanmıştır. Hükme esas bilirkişi raporunda davacının bordro ile ödenen fazla mesai ücret alacakları belirtilmiş, mahsup konusu ise mahkemeye bırakılmıştır.
Mahkemece bordro ilke ödenen fazla mesai ücret alacakları mahsup edilmeden hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.