Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/7383 Esas 2019/4851 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7383
Karar No: 2019/4851

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/7383 Esas 2019/4851 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurmak suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkum edildiğini belirtmiş ve sanığın daha önce aynı suçtan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığını tespit etmiştir. Bu nedenle, sanık lehine uygulanması gereken kanun maddesi şartlarının bulunmaması sebebiyle, sanığın ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı ve bu tedbirin ihlali sonucunda mahkum edildiği açıklanmıştır. Mahkeme, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olduğunu, sanığın suçu işlediğinin saptandığını ve yaptırımların doğru belirlendiğini belirtmiştir. Kararın sonunda, sanık tarafından yapılan temyiz itirazlarının reddedildiği ve kararın oybirliğiyle onandığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası gösterilmiştir.

10. Ceza Dairesi 2017/7383 E. , 2019/4851 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, soruşturma evrakının dosyada ve uyap kayıtlarında mevcut olduğu ve sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tetbirin infazı sırasında, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 04/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.