Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1, 52/2, 4, mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın yetkilisi olduğu inşaatın mermer işlerini sözleşme ile sanık ..."in yetkilisi olduğu mermer atölyesine devrettiği, sanık ..."in de işi haricen götürü usulü katılan ..."a verdiği, katılan ..."ın işi yapması için kardeşi olan öleni inşaata gönderdiği, ölenin merdiven basamaklarına mermer döşenmesi işi sırasında dördüncü kat merdiven boşluğundan aşağı birinci kat zeminine düşerek hayatını kaybettiği, kazadan sonra sanık ..."in ölenin üç gün öncesinden olmak üzere kendi şirketinde çalıştığına ilişkin sigorta işe giriş bildirimi yaptığı olayda, asli kusurlu olan sanıkların mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafilerinin sanıkların kusurunun olmadığına ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 17/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.