MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar: Beraat, Ek karar: Temyiz talebinin reddi

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2011/4-22 Esas, 2011/22 Karar ve 2011/3-368 Esas, 2012/14 Karar sayılı ilamlarında belirtildiği üzere; 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK"nin 305. maddesi uyarınca; “ceza mahkemelerince verilen hükümler temyiz yasa yoluna tabidir.
Ancak;
1-İkimilyar liraya kadar (ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler,
2-Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,
3-Bu kanun ile sair kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümler,
Kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulmaz“
5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrasında yer alan “Bu Kanunun 56. maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” hükmü dikkate alındığında; somut olayda 5809 Sayılı Kanun kapsamında usulüne uygun ön ödeme ihtarına uymayan sanıkların aynı yasa kapsamında en üst sınırdan (100 gün) cezalandırılıp TCK 52/2 gereğince bir gün karşılığı da en üst sınırdan (100 TL) hesaplanarak adli para cezasına hükmedilmesinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği ve 10.000 TL’ye kadar olan beraat hükümlerinin 1412 Sayılı CMUK’nin 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı anlaşıldığından, mahkemenin, temyiz isteminin reddine dair 15.02.2019 tarihli ek kararı usul ve yasaya uygun olduğundan, sanık müdafinin temyiz talebinin reddi ile hükmün ONANMASINA, 10.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.