Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6492 Esas 2018/19534 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6492
Karar No: 2018/19534
Karar Tarihi: 13.12.2018

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6492 Esas 2018/19534 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların kasten yaralama suçundan mahkumiyetleri hükmedilmiş ve adli para cezaları da verilmiştir. Ancak, mahkemenin hükümlerinin temyiz edilmesi sonucunda, adli para cezalarının 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu gerekçesiyle sanığın istemi reddedilmiştir. Diğer bir sanık hakkında ise yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere göre yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilerek kararın onanmasına hükmedilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 53. maddeleri de kararda yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2018/6492 E. , 2018/19534 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ..."in, müşteki Fatih"i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının tespit edilememesi gerekçesi ile 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesine göre yapılan indirimin alt sınırdan (1/4) yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde (1/2) oranında uygulama yapılarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 13.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.