MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık ve katılan ...’nin beyanlarından sanık ile mağdure ve ailesi arasında tanışıklığın bulunmadığı, ailecek görüşmedikleri, sanık ile ailesinin katılanlar tarafından mahallede hurdacılık işi yapan bir aile şeklinde yüzeysel olarak bilindiği, sanığın suç tarihi itibarıyla on sekiz yaşını yeni doldurmuş olduğu, savunma ve sosyal ekonomik durum araştırmasına göre de okuma yazması ile herhangi bir eğitiminin bulunmadığı, soruşturma evresinde ikrar içeren savunması ile sonraki aşamalardaki savunmalarında mağdurenin zihinsel özürlü olduğunu bilmediğini ifade ettiği, mağdure hakkında İstanbul Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen 19.04.2013 günlü, 1602 sayılı raporda “kendisinde mevcut zeka geriliğinin hekim olmayanlarca anlaşılamayabileceği, ancak yakın çevresinde yaşayanlarca ve kendisini tanıyanlarca anlaşılabileceği” yönünde görüş bildirildiği nazara alındığında tüm dosya içeriğine göre sanığın olay öncesi mağdureyi yakınen tanıyıp, ondaki zeka geriliğini bildiği ve eylemini cebir, tehdit, hile veya iradeyi etkileyen başka bir nedene dayalı gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle cinsel ilişkiye girme eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 104. maddesinde yer alan reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturup, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun ise kanuni unsurları itibarıyla oluşmadığı gözetilerek karar verilmesi gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Mağdure hakkında 6. İhtisas Kurulunca düzenlenen raporda “yapılan muayenesinde ve dava dosyasının incelenmesinde maruz kalmış olduğu sanık ve/veya sanıkların cinsel istismar eylemi ve sonrası gebeliğe bağlı gelişen ruh sağlığını bozacak mahiyet ve derecede olan depresif bozukluk denilen psikiyatrik tablonun tespit edildiği” yönündeki belirleme ile Adli Tıp Kurumu İzmir Grup Başkanlığı Biyoloji İhtisas Dairesinin 23.01.2012 tarih ve B.03.1.ATK.4.35.00.04-20-18 sayılı rapor sonucunda mağdureden tahliye edilen cenin ile sanıktan elde edilen DNA profillerinin karşılaştırılmasında sanığın babalığının reddedildiğinin tespit edilmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 103/6. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.