Hakaret - tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/8690 Esas 2020/8015 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8690
Karar No: 2020/8015
Karar Tarihi: 25.06.2020

Hakaret - tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/8690 Esas 2020/8015 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, sanıkların hakaret, tehdit ve yaralama suçlarından mahkumiyetlerine karar verildiği ancak cezaların nitelik ve niceliklerine göre hükümlerin temyiz edilemez olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, sanık tarafından yapılan silahlı tehdit suçu hakkındaki tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmeyerek dosya görüşülmüştür. Temyiz istekleri reddedilmiş ve hakaret suçlarından kurulan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Ancak, sanık tarafından yapılan tehdit suçu hakkında ise yargılamanın sürdürülmesine ve haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmaktadır:
- Silahlı tehdit suçu için TCK’nın 43/2. maddesi uygulanması gerekmektedir.
- Cezaların nitelik ve niceliklerine göre hükümler temyiz edilemez olabilir (5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca).
- Hakaret suçları için ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilebilir.
- Temyiz isteği reddedilemeyen nedenler bulunmadığında işin esasına geçilerek karar verilir.
- Haksız tahrik hükmü TCK’nın 29. maddesinde düzenlenmiştir.

4. Ceza Dairesi 2016/8690 E. , 2020/8015 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, katılan ...’nın duruşmada, sanık ...’in falçatayla katılan ...’a saldırdığını söylemesi karşısında, sanık ... hakkında silahlı tehdit suçundan TCK’nın 43/2. maddesi uygulanması gerektiğine ilişkin tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmeyerek dosya görüşüldü:
1-Sanıklar ... ve ... hakkında katılan ...’e, sanık ... hakkında katılan ...’a, sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik yaralama suçlarına ilişkin kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliklerine göre, verildiği tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, TEMYİZ İSTEKLERİNİN REDDİNE,
2- Katılan sanıklar ..., ... ve ... ile sanık ... hakkında hakaret suçlarından kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan sanıklar ... ve ... müdafii ile katılan sanık ... müdafiinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteğine gelince, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak; Sanık ile katılanlar ... ve ... arasında inşaata izinsiz girilmesi konusundan çıkan tartışmada, katılanların da sanığı yaraladıklarının anlaşılması karşısında, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilerek sonucuna göre sanık hakkında TCK’nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Kanuna aykırı katılanlar ... ve ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 25/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.