Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 53, 51/1-3-6-8. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanığın bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanığın alkollü şekilde, idaresindeki otomobille, meskun mahalde, gündüz vakti, bölünmüş, asfalt kaplama caddede seyrederken, direksiyon hakimiyetini kaybederek, gidiş yönüne göre sağda bulunan kaldırım üzerinde yürüyen yayalara çarpmasıyla, sanığın tam kusuruyla iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
1-)Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulunun yerleşmiş raporlarında 1,00 ve üzerindeki promil olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğini ve vücuttaki alkol oranının her saat ortalama 15 promil düştüğünün belirtildiği, kazadan yaklaşık 3 saat sonra saat 19.37"de yapılan ölçümde 0,86 promil alkollü olduğunun tespit edildiği dolayısıyla olay günü sanığın kaza anında 1,00 promilin üstünde alkollü olduğu gözetildiğinde, sanığın eylemini bilinçli taksir ile gerçekleştirdiği ve cezasında 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca artırım yapılmaması,
2-)Taksirli suçlarda TCK"nın 53/1-2-3. maddelerinde düzenlenen hak yoksunluklarının sanık hakkında uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 Sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkı gözetilmek suretiyle 17/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.