Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/2002 Esas 2020/6006 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 12.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Hakkari 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/333 Esas – 2014/508 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 06/11/2007 – 06/01/2009 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 21/01/2015 tarihinde kesinleştiği, davanın tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı ve dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Dairemizin 02/12/2019 tarih, 2019/4046 Esas – 2019/11215 Karar sayılı bozma ilamı öncesi verilen 29/06/2018 tarihli hükmün maddi tazminata ilişkin kısmının açıkça onanmadıkça kesinleşmiş sayılamayacağı gözetilmeden, bozma ilamı sonrası yapılan yargılama sonunda davacının maddi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulmamış ise de, bu hususta mahallinde her zaman karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, davanın süresinde açılmadığına, davacı hakkında hukuka aykırı herhangi bir işlem yapılmadığına, dava tarihinden itibaren faize hükmolunabileceğine, hükmün davacı lehine hükmedilen vekalet ücreti yönünden de bozulması gerektiğine, davalı lehine vekalet ücretine hükmolunması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin tüm, davacı vekilinin hükmolunan manevi tazminat miktarının az olduğuna ve yerinde görülmeyen sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı tarafın talebi dikkate alınarak tayin olunan tazminat miktarına tutuklama tarihi olan 06/11/2007 tarihinden itibaren faize hükmolunması gerekirken, hükmün esasını oluşturan kısa kararda 06/11/2017 tarihinden itibaren faize hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün esasını oluşturan kısa kararın 1. fıkrasındaki ""06/11/2017"" ibaresinin çıkarılması ve yerine ""06/11/2007"" ibaresinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.