MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi(CMK"nın 250 ile Yetkili)
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/11/2013 ve 23/10/2017 tarihli tebliğnameleri ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanık ..."in Silivri 4 Nolu L Tipi Ceza İnfaz Kurumundan gönderdiği 02/01/2014 tarihli temyiz dilekçesinin eski hale getirme talebini de kapsadığı, eski hale getirme şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirerek kabulüne ya da reddine dair karar verme yetkisi Yargıtay ilgili ceza dairesine ait olduğundan, mahkemece verilen eski hale getirmenin reddine dair 17.01.2014 tarihli 2014/48 değişik iş sayılı Ek Kararın yok hükmünde olduğu kabul edilmekle;

Sanık ..."in, Ankara 1. Nolu DGM"de (kapatılan) 14.03.2002 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, adresini Yenidoğan Cemalbey Mahallesi No:177 olarak bildirdiği, bozmadan sonra yapılan yargılamada 12.06.2012 tarihli duruşma gününü bildirir Cemalbey Mahallesi Altındağ/Ankara adresine, kapı numarası yazılmadan çıkarılan davetiyenin adres yetersizliğinden sanığa tebliğ edilemediği, yokluğunda yargılamaya devam edilerek hakkında 05.02.2013 tarihli mahkumiyet kararı verildiği, yokluğunda verilen mahkumiyetine dair gerekçeli kararın önce "Cemalbey Mahallesi-Altındağ/Ankara" adresi olarak tebliğe çıkartıldığı, 06.03.2013 tarihinde tanınmadığından iade edildiği, mernis adresi olduğu gerekçesi ile yoğlu/İstanbul adresine Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre tebliği için gönderildiği, adresin iş yeri olup sanığın tanınmadığı şerhi ile 28/03/2013 tarihinde iade edildiği, ancak sanığın UYAP sisteminden temin edilen mernis addesinin Kaptanpaşa Mah. Büyükaltaybaşı Sok. No:41 olduğu, anlaşılmakla sanığa gönderilen tebligatlara ilişkin adreslerin eksik/hatalı yazılması suretiyle yapılan tebligatların usulüne uygun olmadığı anlaşıldığından; 05.02.2013 tarihli hükme yönelik sanığın eski hale getirme niteliğindeki talebinin kabulü ile yaptığı temyizinin süresinde olduğuna karar verilerek yapılan incelemede;

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Sanıklar ..., ...,.., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..."in eylemlerine uyan 765 sayılı TCK"nın 179/2 ve 179/3. maddelerinde belirtilen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasanın 102/4, 104/2. maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 109/2 ve 109/3-b-f maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Yasanın sanıklar yararına olduğunun anlaşılması karşısında; 765 sayılı Yasanın 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 15 yıllık olağanüstü zamanaşımı sürelerinin suç tarihi olan 15/12/2000 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ...., ... savunmanları ile sanıklar ..., temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sebebi
yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 11.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.