Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11228 Esas 2019/13343 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11228
Karar No: 2019/13343
Karar Tarihi: 16.09.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11228 Esas 2019/13343 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyetine karar verilmiştir. Sanık, karara karşı temyiz talebinde bulunmuş ancak talebi reddedilmiştir. Sonrasında sanık, kanun yararına bozma talebinde bulunmuştur. Ancak mahkeme, sanığın kanun yararına bozma talebini dikkate almamış ve daha sonraki temyiz taleplerini reddetmiştir. Bu nedenle dosyanın Yargıtay'a gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Hırsızlık suçu için Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu için ise 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 145. maddesi uyarınca işlem yapılmıştır.

2. Ceza Dairesi 2019/11228 E. , 2019/13343 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, yüzüne karşı verilen karara karşı 02/02/2015 tarihinde temyiz talebinde bulunduğu, bu talebinin ilk olarak 12/02/2015 tarihli ek karar ile reddedildiği ve kararın 17/02/2015 tarihinde sanığa tebliğ edildiği, söz konusu tebliğ işlemi sonrası Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığının mahkemeye gönderdiği 03/03/2015 tarihli yazısında, sanığın 18/02/2015 tarihli dilekçesi ile mahkemenin kararına karşı kanun yararına bozma talebinde bulunduğu belirtilerek dosya aslının talep edildiği, dosyanın gönderildiği Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 14/04/2015 tarihli yazısında ise, sanığın 18/02/2015 tarihli dilekçesinin, 12/02/2015 tarihli ek karar aleyhine süresinde verilmiş temyiz dilekçesi olarak kabulü ile talebin merciince değerlendirilmesi gerektiği düşüncesiyle kanun yararına bozma yoluna gidilmediği belirtildiği, ancak o tarihte sanığın söz konusu dilekçesi de dosya içerisine alınarak ek kararın temyiz incelemesine gönderilmesi gerektiği halde, mahkemece bu yönde herhangi bir işlem yapılmayarak, sanığın daha sonraki dilekçeleri hakkında da yine temyiz talebinin reddine dair farklı ek kararlar verildiğinin anlaşılması karşısında; mahkemenin temyizin reddine dair verdiği 12/02/2015 tarihli ilk ek karara yönelik sanık tarafından Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığına sunulan 18/02/2015 tarihli talep dilekçesi aslı veya onaylı sureti temin edilip dosyaya eklendikten sonra, 12/02/2015 tarihli ek karara yönelik sanık tarafından yapılan temyiz talebi ile ilgili ek tebliğname de düzenlenerek incelenmek üzere iadesinin sağlanması için, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 16/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.