MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 17/04/2013. gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı ... yönünden davanın reddine, diğer davalılar yönünden davanın kısmen kabulüne dair verilen 01/10/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve adli yardım talepli olarak davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, davalıların adli yardım talebinin mahkemece 01/10/2015 tarihli duruşmada kabul edilmiş olduğu ve adli yardımın HMK"nın 335/3. maddesi uyarınca hükmün kesinleşmesine kadar devam ettiği görülmekle, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davalılardan ... yönünden davanın reddine, diğer davalılar yönünden kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ile davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalı polis memurlarının gözaltındaki kişilere suçlarını söyletmek için kötü muamelede bulunduklarını, bu suç nedeniyle haklarında açılan ceza davasında mahkum olduklarını belirterek, kötü muameleye maruz kalan dava dışı Münire ...’ın davacı İdare aleyhine açtığı manevi tazminat davası nedeniyle ödenen miktarın, ödemeye neden olan davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, istemin davalı ... dışındaki davalılar yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya arasındaki bilgi ve belgelere göre; davalıların ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/07/2010 gün, 2010/68 esas, 2010/190 karar sayılı ilamı ile “suçunu söyletmek için zor kullanmak” suçundan mahkum oldukları ve Yargıtay .... Ceza Dairesinin 31/05/2011 gün ve 2010/13741 esas sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Şu durumda mahkemece, davacı İdarenin davalılara gerekli eğitimi vermemesi, denetim ve kontrolü yapmaması nedeniyle kusuru olup olmadığı belirlenip, davalıların sorumluluğunun buna göre hesaplanması gerekirken, tüm zarardan davalıların sorumlu tutulmaları doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle davalılar yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalıların diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentteki nedenlerle reddine 20/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.