Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6523 Esas 2018/19437 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6523
Karar No: 2018/19437
Karar Tarihi: 12.12.2018

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6523 Esas 2018/19437 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanığın kasten basit yaralama suçuna karıştığı tespit edilmiştir. Mahkeme, taraflar arasında uzlaşma sağlanması için dosyayı uzlaştırma bürosuna gönderme kararı almıştır. Ayrıca, sanık hakkında müştekiyi kasten yaralama suçundan verilen hükümde, tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, bu indirimin orantılılık ilkesine uygun olarak (1/4) yerine (1/3) oranında yapılması hatalı görülmüştür. Sanık hakkında daha önce verilmiş olan bir mahkumiyet kararının tekerrüre esas alındığına dair ise hatalı bir karar verilmiştir. En son olarak, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin bazı hükümlerini iptal etmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunluğu yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
-TCK'nin 86/2. maddesi (Kasten basit yaralama suçu)
-6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri (Uzlaşma işlemi)
-5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi (Tahrik)
-TCK'nin 3. maddesi (Orantılılık ilkesi)
-5237 sayılı TCK'nin 58/2. maddesi (Mükerr

3. Ceza Dairesi 2018/6523 E. , 2018/19437 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığın üzerine atılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten basit yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olması karşısında, taraflara uzlaşmayı kabul edip etmedikleri sorularak, taraflar arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
2) Sanık hakkında müşteki Ayten’i kasten yaralama suçundan kurulan hükme ilişkin olarak “ilk haksız hareketin kimin tarafından gerçekleştirildiğinin kesin olarak tespit edilememesi” gerekçesi ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca tahrik hükümlerinin uygulanmasında TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince (¼) oranında indirim yapılması gerekirken (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
3) Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.06.2006 tarihli 2006/191 Esas ve 2006/444 Karar sayılı mahkumiyet ilamının sanığın 08.06.2004 tarihinde infaz edilmiş bulunan mahkumiyetine ilişkin uyarlama yargılaması sonucu verildiği, bu nedenle 5237 sayılı TCK"nin 58/2. maddesi uyarınca söz konusu ilamın tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeksizin, mükerrir kabul edilerek sanık hakkında TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.