Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/21066 Esas 2018/19434 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/21066
Karar No: 2018/19434
Karar Tarihi: 12.12.2018

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/21066 Esas 2018/19434 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümler temyiz edilmiş, Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları reddedilmiştir. Sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü kurulmuş, diğer temyiz itirazları reddedilmiş ancak bazı hususların göz ardı edildiği belirtilmiştir. Özellikle, sanık lehine TCK'nin 29. maddesi kapsamında haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede uygulanması gerektiği, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu sebeplerle kararın BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- CMUK'un 310/1. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi
- TCK'nin 29. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi

3. Ceza Dairesi 2017/21066 E. , 2018/19434 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyete, kamu davasının düşürülmesine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında verilen kamu davasının düşürülmesine dair karara yönelik o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
O yer Cumhuriyet savcısının, Asliye Ceza Mahkemesine ait kararları, hükmün tefhiminden itibaren CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süre içinde temyiz etmesinin gerekmesine karşın, mahkemenin 14.01.2014 tarihinde tefhim olunan kararını 29.01.2014 tarihinde temyiz etmesine göre o yer Cumhuriyet savcısının süresinden sonraki temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Suç tarihinde sanığın yeğeni Bilal’in arasında önceye dayalı husumet bulunan temyiz dışı sanıklar Galip, Adil ve mağdur sanık ... tarafından araçlarına bindirildiği ve inmesinin engellendiği, Bilal’in babası ve amcası olan sanığın da olayı görerek müdahil olduğu ve çıkan tartışmanın kavgaya dönüştüğü olayda sanığın da yaralandığının anlaşılması ve sanıklar Galip, Adil ve mağdur sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği anlaşılmakla, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (¼) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.