MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, Kamulaştırma Yasasının 4650 Sayılı Yasayla değişik hükümleri uyarınca, kamulaştırma bedelinin tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz istemlerinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Dava konusu taşınmazın... ilçe merkezine ve ...yoluna yakın olup, yakın çevresinde çok sayıda otel, motel, sosyal tesisler ve çeşitli fakbrikalar bulunduğu, belediye hizmetlerinden kolayca yararlanılabilecek konumda olduğu, çevresinde hızlı yapılaşma bulunduğu, ... ilçesinin ihracat merkezi özelliği taşıdığı, dünya ülkelerine ihracat yapan yaş meyve ve sebze firmaları, soğuk hava depolarının bu bölgede bulunduğu gibi hususların tarım arazisi niteliğindeki taşınmazın değerinde %10 oranında objektif değer artışına neden olabileceği düşünülmeden %30 oranında objektif değer artışı ugulayan bilirkişi kurulu raporuna göre hüküm kurulmuş olması,
2-Dava konusu taşınmaz kamulaştırma öncesi yol kenarında iken kanal geçmesiyle yolla irtibatının kesildiği ileri sürüldüğüne göre, bilirkişi kurulundan bu hususu değerlendiren ek rapor alınıp, varsa değer kaybının oranı belirlenerek hesap edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
3-Yargıtay uygulamalarına göre, dikkate alınması gereken özel bir neden veya yanlış bulunmadığı takdirde ciddi istatistiki bilgilere dayandığı bilinen gıda tarım ve hayvancılık ilçe müdürlüğü verilerinin (dekar başına verim, üretim gideri ve toptan satış fiyatı) değerlendirmeye esas alınması gerekir. Şu kadar ki, üretim giderlerinin içerisine tarla kirası, genel idari giderler ve döner sermaye faizi gibi giderler dahil edilmemelidir. Buna göre mahkemece hükme esas alınan 10.12.2013 tarihli bilirkişi kurulu raporunda dosya içerisinde yer alan gıda, tarım ve hayvancılık ilçe müdürlüğünün 27.12.2012 tarihli yazısında 2012 yılı zeytin fiyatının ortalama 4,00 TL olmasına rağmen bilirkişi kurulunca gerekçe gösterilmeksizin marmara birlik fiyatı olan 3,51 TL" nin alınmış olması ve üretim giderleri içindeki tarla kirasının düşülmeden hesaplama yapılıp bedel tespit edilmiş olması,
4-02.11.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 662 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 58. maddesinde yapılan düzenleme ile özel bütçeli idareler kapsamına alınan Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü"nün karar tarihi itibariyle 492 sayılı Harçlar Yasasının 13. maddesinin (j) fıkrasından kaynaklanan yargı harçlarından muafiyeti ortadan kalkmış olduğu halde, davacı idarenin harçtan muaf olduğu belirtilerek harç alınmasına yer olmadığına karar verilmiş olması,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı tarafa iadesine, 19.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.