Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanması suretiyle TCK’nın 85/1, 62, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 85/1, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Kazan Asliye Ceza Mahkemesinin 05.06.2014 tarihli ve 2014/69 esas, 2014/115 karar sayılı kararının 22.10.2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 19.10.2015 tarihinde TCK"nın 86/2 maddesinde tanımlanan kasten yaralama ve TCK’nın 125/1 maddesinde tanımlanan hakaret suçlarını işlediği ve Kahramankazan Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine kesin olarak karar verdiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Kahramankazan Asliye Ceza Mahkemesinin 29.03.2018 tarihli ve 2017/29 Esas 2018/159 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanığın yönetim kurulu üyesi olduğu şirkette şoför olarak çalışan mağdurun, olay günü saat 13:00 sıralarında fabrikaya ait aracı park etmek için garaj kapısı önüne geldiği, garajın elektrikle çalışan raylı demir kapısını açmak için kolunu dışarıdan demir parmaklıklar arasından içeri uzatarak panodaki düğmeye bastığı, hareket eden demir kapı açılırken kolunu geri çekemeyerek tüm vücudunun demir kapı ile korkuluk arasında sıkışarak öldüğü, sanığın işçi sağlığı ve iş güvenliği konusunda gerekli tedbirleri almayarak kontrol ve denetim görevini yerine getirmeyerek tali kusurlu olduğu olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın kusursuz olduğuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine, hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesi ile cezanın ertelenmesinin değerlendirilmemesine, ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükümden TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 11.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.