MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, ..."ün kullandığı ... plaka sayılı aracın davacıların kızları ..."a çarptığını, araç sürücüsünün kusurlu olduğunu, kaza sonucu ..."un vefat ettiğini, davaya karışan aracın davalı ... tarafından sigortalı olduğunu, olayda davacıların hiç bir kusurunun bulunmadığını, davalı ... şirketinin söz konusu kaza sonucu davacıların destekten yoksun kalma tazminatından sorumlu olduğunu belirterek şimdilik 2.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre, davanın kabulü ile davacı anne ... için 30.341,18 TL, baba ... için 29.438,93 TL"nin davalıdan alınarak davacılara ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava, trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir.
Dava konusu kazaya ilişkin tutulan kaza tespit tutanağına göre kazanın oluşumunda yaya murisin KYTK’nın 68/1a-2 (yayaların yürümesine ayrılmış kısımların kullanılmasının mümkün olmadığı veya bulunmadığı hallerde, taşıt trafiğini tehlikeye düşürecek şekilde taşıt yolunda yürümek) kuralını ihlal ettiği; ayrıca kaza ile ilgili İstanbul Anadolu 9. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2014/129 Esas 2014/631 Karar sayılı ceza dosyasında aldırılan, 15.10.2014 tarihli ATK raporunda davalı-sanık sürücünün kusursuz, müteveffa yayanın davranış faktörlerinin sonuç üzerine asli derecede etken olduğu bildirilmiş, ceza mahkemesince sürücü sanığın olayda kusura bulunmadığından bahisle CMK 223/2-c maddesi gereğince taksirle ölüme sebebiyet verme suçundan beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeden 24/01/2015 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır. Yine hukuk mahkemesince makine mühendisinden aldırılan bilirkişi raporuna göre, yaya muris bariyerleri atlayarak otoyola girmek ve karşıya geçmeye çalışmaktan %100 kusurlu, davalıya zorunlu trafik sigortalı aracın sürücüsü ise kusursuz bulunmuş, buna rağmen hukuk mahkemesi gerekçesinde 10 yaşında bir çocuğun büyük bir insan gibi bu tehlikeyi değerlendiremeyeceği nazara alındığında, normal bir yaya gibi değerlendirilmesi ve %100 kusurla addedilmesinin mahkemenin vicdani kanaatine uymadığı, kaza mevkiinde araçların çok hızlı seyrettiği, bu hızlı seyir nedeniyle çocuğa çarparak ölümüne sebep olduğu kanaatinin hakim olduğu, yavaş seyretmiş olsaydı durma mesafesi mümkün olacağından sürücünün kusursuz olduğu hususunun mahkemece kabul görmeyeceği, kazanın olduğu yerde 25 metre fren izi olduğu ve çarpma noktasından 92.40 metre sonra durduğu ifade edildiğinden bu mesafelerin 65 km hızdan daha fazla bir hıza tekabül ettiği, 65 km hızla gitseydi 10 veya 15 metre mesafede durması gerektiği düşüncesi ve deneyimi mevcut olup bilirkişi raporundaki hususların hayata uygun olmadığı ve 65 km hızın dahi ana cadde vasfındaki ve yoğun trafik olan bu bölgede fazla olduğundan bahisle zararın tamamından davalı aracın zorunlu trafik sigorta şirketi sorumlu tutulmuştur. Oysa ki olayın meydana geliş şekli, kaza tespit tutanağı, kesinleşen ceza mahkemesi dosyası, hukuk mahkemesince aldırılan kusur bilirkişi raporu hep birlikte değerlendirildiğinde davalı ... şirketine sigortalı aracın sürücüsünün kusurlu olmadığının anlaşılmasına göre davanın reddine karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
2- Bozma neden ve şekline göre davalı ... A.Ş. vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle bozma neden ve şekline göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 26/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.