Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/14008 Esas 2017/5732 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/14008
Karar No: 2017/5732
Karar Tarihi: 23.11.2017

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/14008 Esas 2017/5732 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme Ağır Ceza Mahkemesi'dir ve suç yağmadır. Sanık hüküm giymiştir. Hükümde bir yazım hatası yapılmış ancak usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı kabul edilmiştir. Temyiz itirazları incelenmiş ve suçun sanık tarafından işlendiğine hükmedilmiştir. Ancak raporların tam olarak incelenmemesi, TCK'nın 149/1(d) maddesinin hükümlerinin yanlış uygulanması ve zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınması yasaya aykırı bulunmuştur. 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik, zorunlu savunman ücretinin Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanacağını belirtmektedir. Bu nedenlerle hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
TCK 149/1(d), TC Anayasa’sının 90. maddesi, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Es

6. Ceza Dairesi 2014/14008 E. , 2017/5732 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Hükmün açıklanması; Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Hükmolunan cezadan teşebbüs nedeniyle indirim yapılırken kanun ve madde numarasının gösterilmemesi, mahallinde düzeltilmesi olanaklı yazım hatası kabul edilmiştir.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve Yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-03.06.2009 tarihli Yozgat Devlet Hastanesi"nin tek hekim ile vermiş olduğu raporda ve 05.04.2012 tarihli Samsun Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Sağlık Kurulu raporunda sanığın 02.06.2009 tarihinde işlemiş olduğu fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince geliştiği belirtilmekle beraber, dosya içerisinde bir örneği mevcut sanık hakkında düzenlenen 22.06.2009 tarihli Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu"nun 2483 sayılı raporunda, sanığın 02.06.2008 tarihinde işlemiş olduğu çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmemiş olduğunun belirtilmesi karşısında, sanık hakkında Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekli iken eksik inceleme ile hüküm kurulması,
2-Sanığın önceden engeller koyarak ve tertibat alarak yolunu kesmek biçiminde bir hareketlerinin bulunmadığı ve bu bağlamda “yol kesmek” den söz edilemeyeceği gözetilmeden; TCK"nın 149/1. maddesinin uygulama koşulları oluşmayan (d) bendi ile de hüküm kurulması,

3-TC. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 23.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.