MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi ve mahkemece hükmolunan nafakalar yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 12.09.2017 günü tebligata rağmen taraflar adına gelen olmadı. İşin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Mahkemece, taraflar arasında görülen boşanma davası neticesinde,taraflar eşit kusurlu bulunarak boşanma davası kabul edilerek TMK’nun 166/1. maddesi uyarınca boşanmalarına karar verilmiştir.
Tüm dosya kapsamı ve toplanan delillerden; davalı kadının kendisi için 21.04.2015 tarihinde Türk Medeni kanununun 197. maddesine dayalı bağımsız tedbir nafakası davası açtığı; bu davanın da sadakat yükümlülüğüne aykırı davranarak başka kişilerle görüştüğü, mesajlaştığı, erkeğe hakaret içeren söylemlerinin olduğu ve birlik görevlerini yerine getirmediği, böylelikle ayrı yaşamada haklılığını kanıtlayamadığı gerekçesiyle reddedildiği ve bu kararın da 29.09.2015 tarihinde kesinleştiği görülmektedir. Davalı reddedilen tedbir nafakası davasında ileri sürdüğü vakıaları, erkeğin boşanma davasına karşı sunduğu cevap dilekçesinde tekrardan ileri sürmüştür. Kadının bağımsız tedbir nafakası davasının açılmasından daha önceki bir tarihte başlamak üzere tarafların ayrı yaşamaya başladığı, nafaka davasının açılmasından sonra da yeni bir olayın meydana gelmediği, aksini kanıtlar nitelikte bir delililinde bulunmadığı görülmektedir. Bu bağlamda, kadının açtığı nafaka davasında, kusurlu hareketleri nedeniyle ayrı yaşamada haklı olmadığı kabul edilerek davası reddedilip kesinleştiğine ve daha sonra da yeni bir olay meydana gelmediğine göre; eldeki davada davacıya bir kusur yüklenmesi doğru değildir. Hal böyleyken, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı kadının tam kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Gerçekleşen bu durum karşısında mahkemece tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davalı kadın yararına yoksulluk nafakasına (TMK m.l75) hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümün ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 12.09.2017(Salı)