Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/35133 Esas 2016/762 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/35133
Karar No: 2016/762
Karar Tarihi: 14.01.2016

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/35133 Esas 2016/762 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi tarafından verilen bir karar davalı tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin kararıyla hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece cezai şartın indirime tabi tutulamayacağı yönündeki sözleşme hükmüne dayalı olarak direnme kararı verilmiştir. Ancak, işçi yönünden bağlayıcı olmayan sözleşme hükmü nedeniyle cezai şarttan indirim yapılamayacağı anlaşılmış ve direnme kararı yerinde bulunmamıştır. Dosya, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmiştir.
Kaynak kanun maddeleri:
- 6352 sayılı kanunun 40. maddesi
- 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi.

9. Hukuk Dairesi 2015/35133 E. , 2016/762 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Dava : Yerel mahkeme kararının davalı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 01.06.2015 gün ve 2015/12335 Esas, 2015/19834 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, kararlaştırılan cezai şartın indirime tabi tutulamayacağı yönünden sözleşme hükmüne dayalı olarak gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda davacı bankanın brüt 8750 TL cezai şart alacağına hak kazandığı kabul edilerek taleple bağlılık kuralı nedeniyle 1770 TL net cezai şart alacağına hükmedilmiştir. Taraflar arasında düzenlenen iş sözleşmesinin sorumluluklar başlıklı 11.maddesinin 3 ve 4. fıkralarında mahkemece kabul edildiği üzere cezai şart, eğitim gideri karşılığı 3 yıl çalışma taahhüdünün yerine getirilmemesine bağlıdır. Bu nedenle cezai şart alacağı hesaplanırken davalı işçinin çalışmadığı süreye göre kıstevyemli hesaplama yapılmalıdır. Buna göre gerekçede davacının sorumlu olduğu miktar olarak belirtilen brüt 8750 TL cezai şart hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, çalışılan ve çalışılması gereken süreye göre cezai şartta indirime gidilmesi gerekirken, cezai şarttan indirim yapılamayacağı yönündeki sözleşme hükmünün işçi yönünden bağlayıcı olmamasına göre, direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 14/01/2016 tarihinde oy birliği ile karar verildi.