MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bozma üzerine,Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerne uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Bozma öncesi sanık hakkında verilen 6 ay 7 gün hapis cezasının 3740 TL adli para cezasına çevrilmiş olduğu anlaşılmakla; aleyhe temyiz olmadığından önceki hükümde verilen adli para cezasının kazanılmış hak oluşturduğunun gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; uygulanan maddeler uyarınca sanığa verilen 6 ay 7 gün sonuç hapis cezasının 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gözetilerek 3740 TL adli para cezasına çevrilmesine ve adli para cezasının 20 eşit aylık taksitlerle ödenmesi biçiminde DÜZELTİLMESİNE, TCK"nın 53/1. maddedeki hak yoksunluklarının uygulanmasına dair kesin karardan çıkarılmasına, ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükümlerin bu bağlamda ONANMASINA, 24/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.