Mahkemesi : Elbistan İş Mahkemesi
Tarihi : 30/09/2013
Numarası : 2013/18-2013/53

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalıya ait işyerinde 7.3.2007 tarihinden 1.4.2010 tarihine kadar pazarlama departmanında çalıştığını, davalı işveren tarafından sigorta primlerinin üç yılı aşkın çalışma süresine karşın daha az bir dönem için yatırıldığını iş akdinin işveren tarafından haksız feshedildiğini iddia ederek ihbar ve kıdem tazminatı ile yıllık izin, resmi tatil, bayram ve hafta tatili ücretlerinden oluşan işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı dava dilekçesinin içeriğinde nasıl ve hangi dönemlerde çalıştığı yıllık izinleri hak edip etmediğine dair açıklamalar olmaksızın sonuçta istediği alacakların farklı şeyler olduğunu, istemlerinin haksız olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının 2 yıl 11 ay 18 gün hizmetinin tespit edildiği gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücretleri yönünden istemlerin kısmen kabulüne; hafta tatili ve fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının hizmet süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosyada bulunan SGK hizmet döküm cetveli ve işe giriş bildirgesinde davacının davalı işyerinde 29.10.2009 gününde çalışmaya başladığı ve 28.2.2010 gününde bu çalışmasının son bulduğu belirtilmektedir. Davacı tanıkları ise davacı ile davalı işyerinde dokuz ay, on dokuz ay ve bir yıl birlikte çalıştıklarını bildirmişlerdir.
Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda ise davacının 7.3.2007-25.2.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı esas alınarak dava konusu alacaklar hesaplanmıştır.
Hal böyle olunca davacının hizmet süresinin açıklığa kavuşturulması gerekir. Şu durumda mahkemece davacı tanıklarının davalı işyerinde işe giriş ve çıkış tarihleri araştırılıp gerekirse yeniden davacının çalışma süresi konusunda beyanları alınarak davacının davalı işyerindeki çalışma süresi açıklığa kavuşturulmalı ve sonucuna göre karar verilmelidir. Bu yön gözetilmeksizin eksik inceleme sonucu verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Kabule göre de davalının delil listesinde belirtip dosyaya sunduğu 2.3.2010 tarihli istifa dilekçesi konusunda davacı isticvap davetiyesi ile çağrılarak beyanı alınmadan eksik araştırma sonucu karar verilmiş olması doğru olmamıştır.
SONUÇ; Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 20.3.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.