Basit cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/1227 Esas 2018/4171 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1227
Karar No: 2018/4171
Karar Tarihi: 31.05.2018

Basit cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/1227 Esas 2018/4171 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın basit cinsel saldırı ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyeti yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddedildiği belirtiliyor. Ancak, sanığın mağdureyi cinsel saldırı sırasında yaraladığı, bu yaralanmanın da cebir unsuru içinde kaldığı belirtilerek sadece cinsel saldırı suçundan ceza verilmesi gerektiği vurgulanıyor.
Ayrıca, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Kanunun cinsel dokunulmazlığa karşı suçların düzenlendiği maddelerinin yeniden düzenlendiği belirtiliyor ve bu doğrultuda daha lehe olan kanunun uygulanacağı ve sonucun birbirleriyle karşılaştırılması gerektiği belirtiliyor. Bunun yanında Anayasa Mahkemesinin kararı ile kısmen iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden yeniden değerlendirme yapılması gerektiği vurgulanıyor.
Kararda geçen kanun maddeleri: TCK'nın 102/1, 7/2, 53 ve 5237 sayılı TCK'nın 102, 103, 104 ve 105. Maddeleri, 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. Maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1 Maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 326. Maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2015/1227 E. , 2018/4171 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit cinsel saldırı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın, basit cinsel saldırı suçunu işlediği sırada mağdureyi basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek şekilde yaraladığının tüm dosya içeriğinden anlaşılması karşısında, mevcut yaralanmanın TCK"nın 102/1. maddesinde düzenlenen suçun cebir unsuru içinde kaldığı gözetilerek sadece bu suçtan ceza tayini gerekirken, sanık hakkında hem kasten yaralama hem de basit cinsel saldırı suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulması,
Hükümlerden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, her iki suçtan verilen toplam ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 31.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.