Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1994 Esas 2019/4717 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1994
Karar No: 2019/4717

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1994 Esas 2019/4717 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanık uyuşturucu bulundurma suçundan tutuklanarak yargılanmıştır. Ancak daha önce başka benzer bir suçtan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri almayan sanık, bu suçtan dolayı ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmıştır. Ancak bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yeniden yargılama yapılmış ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Kararda, hükümden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. madde değişikliğinin sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanamayacağı belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin kararı gereği hapis cezasının infazında sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uygulanmasının mümkün olduğu ifade edilmiştir. Sonuç olarak, sanığın temyiz itirazları reddedilerek mahkeme kararı onanmıştır. Kanun maddeleri olarak da 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi belirtilmiştir.

10. Ceza Dairesi 2017/1994 E. , 2019/4717 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, hapis cezasının infazında mahkûmiyetin sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 02.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.