Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı - şantaj sanık ; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sanıklar - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/9329 Esas 2021/2269 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı, şantaj (sanık ...); kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar)
HÜKÜM : Sanık ..."in beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyeti ile şantaj suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına, sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp hükmedilen ceza miktarlarına göre sanık müdafisinin duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle duruşmasız yapılan değerlendirmede şantaj suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına dair verilen kararın 5271 sayılı CMK"nın 223. maddesinde sınırlı sayıda düzenlenip temyizi mümkün olan hükümler arasında yer almadığı gözetilerek incelemenin diğer hükümlerle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış ceza verilmesine yer olmadığına dair hüküm usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Katılanın aşamalardaki beyanları, savunma, tanık anlatımları ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, olay günü sanık ...’in, resmi nikahlı eşi olan diğer sanık ... ile katılanın oğlu arasında cinsel ilişki yaşandığını öğrenince konuyla ilgili eşiyle yüzleştirmek için katılanı zorla evine götürerek diğer sanıkla birlikte alıkoyduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle diğer sanığın iştiraki olmaksızın atılanın evden gitmesini engelleme şeklinde sübuta eren eyleminden dolayı 5237 sayılı TCK’nın 109/1-5 maddeleri gereğince mahkumiyeti yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmesi,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" düzenlemesi gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili maddeleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili ile sanık ... müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.