Mahkemesi : Havza Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 09/01/2013
Numarası : 2009/311-2013/9

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 14/01/2009 tarihinde emekli olduğunu, çalıştığı süreler boyunca işyerinde örgütlü olan sendikanın üyesi olduğunu, 1997 tarihinden emekli olduğu tarihe kadar itfaiye eri olarak çalıştığını, 15/03/2007 tarihine kadar 24 saat mesai, 24 saat istirahat şeklinde çalıştığını, bu süre zarfında hafta tatili, bayram ve genel tatil günlerinde de çalışmaya devam ettiğini ileri sürerek fazla süreli çalışma alacağı, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, denkleştirme esası dikkate alındığında davacının bir hafta 44 saat, diğer hafta 33 saat çalışmış olması sebebiyle, fazla mesai ücretine hak kazanamayacağını, davacının hafta tatili alacağını kabul etmediklerini, zira davacının bu dönemde bir hafta üç gün, diğer hafta dört gün çalıştığını, diğer günler dinlendiğini, ulusal bayram genel tatil ücret alacağını da kabul etmediklerini, davacının taleplerinin 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğunu bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı H.. B.."nın fazla mesai ücreti, genel tatil ve ulusal bayram ücreti, hafta tatili ücretinin davacıya ödediği iddiasını ispat edemediği, bu alacakları davacının hak ettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 24 saat çalışıp 48 saat dinlendiği kabul edilen 15.03.2007-21.01.2008 tarihleri arasında davacının 24 saatlik çalışmasından Yargıtay kararlarına göre günde 14 saat çalıştığı, 11 saati aşan 3 saatlik çalışmasının fazla çalışma olduğunun kabul edilmesi doğru ise de haftada 3 gün çalıştığı kabul edilerek haftada 9 saat fazla mesai yaptığının kabul edilmesi hatalıdır. Şöyle ki davacının 24 saat çalışıp 48 saatlik çalıştığı dönemde bir hafta 2 gün bir hafta 3 gün çalıştığı anlaşılmakta olup her hafta 3 gün çalıştığı kabul edilerek yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 20.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.