12. Ceza Dairesi 2019/6995 E. , 2020/5906 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca açıklanan TCK’nın 89/4, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/4, 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tâbi tutulmasına dair Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/11/2012 tarihli ve 2012/95 esas 2012/820 karar sayılı kararının 21/12/2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip sanığın denetim süresi içerisinde 29/03/2015 tarihinde “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçunu işlediği ve Fethiye 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verdiği, kararın kesinleştiği, ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli, 2015/457 esas, 2015/795 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi;
Olay tarihinde gece vakti saat 20.45 sıralarında, 7 metre genişliğinde iki yönlü yolda sanık idaresindeki otomobil ile seyir halindeyken aniden sola dönüş yaptığı sırada karşı yönden seyreden katılan idaresindeki motosiklet ile çarpışması sonucu motosiklet sürücüsünün basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, motosikletteki yolcunun ise hafif 1 derece kemik kırığı şeklinde yaralandığı, trafik bilirkişi raporu ile sanığın tam kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda; kusur durumu, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun şekilde asgari hadden uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. paragrafında yer alan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
