Kasten yaralama suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2,86/3-a, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair .... 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.03.2017 tarihli ve 2016/313 Esas, 2017/253 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 25.10.2018 tarih ve 2018/6642 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.11.2018 tarih ve 2018/88992 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında kayın validesi olan müşteki ...’a yönelik eylemi nedeniyle basit yaralama suçu yönünden iddianame düzenlenmiş olmasına rağmen eylemi eşine karşı gerçekleştirdiğinden bahisle 5237 sayılı Kanun’un 86/3-a maddesine göre artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayininde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın üzerine atılı basit kasten yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 02.12.2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişiklik yapılmasından önceki haline göre de uzlaşma kapsamında olduğu, kovuşturma evresinde uzlaşma teklifi yapılmadığı cihetle, 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesi hususunun da kanun yararına bozma sebebi yapılıp yapılmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, takdir hakkı kullanıldıktan sonra diğer kanun yararına bozma istemlerinin incelenmesine; 12.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.