Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/17342 Esas 2020/7861 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17342
Karar No: 2020/7861
Karar Tarihi: 24.06.2020

Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/17342 Esas 2020/7861 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanıkların hakaret ve tehdit suçlamalarından beraat, ceza verilmesine yer olmadığı ve mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz başvurusunun reddedildiği belirtiliyor. Ancak, yeni düzenlemeler sonrasında uzlaştırma işleminin uygulanması gerektiği belirtiliyor. Türk Ceza Kanunu'nun 106/1 maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu ve hakaret suçları yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253/3 maddesinde engel bulunduğu belirtiliyor. Sonuç olarak, mahkeme kararı bozulmuş ve dosyanın esas mahkemesine gönderilmesi kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrası
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

4. Ceza Dairesi 2016/17342 E. , 2020/7861 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Beraat , ceza verilmesine yer olmadığı, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1-Sanık ... hakkında katılan ..."e yönelik hakaret ve tehdit suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik temyizde,
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan ... vekilinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2-Sanıklar Mehmet Ali ve Ramazan hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümler ile sanık ... hakkında katılan ..."a yönelik tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyizde,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanıklara isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, hakaret suçları yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte CMK"nın 253/3 maddesinde engel bulunduğu gözetilerek , yeni düzenleme karşısında bu suçlar yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 24/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.