5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5557 Esas 2020/3272 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5557
Karar No: 2020/3272
Karar Tarihi: 03.03.2020

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/5557 Esas 2020/3272 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık evinde yapılan aramada 98 paket kaçak sigara ele geçirilmesi sonucu 5607 sayılı kanuna muhalefet suçuyla yargılanmıştır. Sanık savunmalarında sigaraları kişisel kullanım amacıyla aldığını beyan etmiştir. Mahkeme, sanığın beyanını dikkate alarak, ele geçen sigaraların kişisel kullanım kapsamında kaldığına ve sanığın diğer sanıklardan satın aldığına dair kesin delil elde edilemediği gerekçesiyle sanıkların beraatlerine karar verilmesi gerekirken hüküm tesisi yapılmıştır. Bu nedenle kararın yasaya aykırı olduğu ve bozulması gerektiği hükme bağlanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Kanunun 3/5. maddesi ve fıkrası (temel cezanın belirlenmesi ve uygulanması)
- 5607 sayılı Kanunun 3/10. maddesi ve fıkrası (cezanın indirilmesi ve uygulanması)
- TCK'nun 62/1. ve 58. maddeleri (ceza indirimleri ve tekerrür hükümleri)
- CMUK'nun 232/6. maddesi (uygulama maddesi gösterme yükümlülüğü)
- 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi (iptal edilen bölümleri)

7. Ceza Dairesi 2019/5557 E. , 2020/3272 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık ..."ın evinde usulüne uygun olarak yapılan aramada toplam 98 paket kaçak sigara ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen olayda; sanık ..."ın aşamalardaki savunmalarında sigaraları içmek amacıyla aldığını beyan etmesi karşısında; ele geçen 98 paket kaçak ve bandrolsüz sigaranın miktar itibarıyla kişisel kullanım kapsamında kaldığı ve sanık ..."in sigaraları diğer sanıklardan satın aldığına dair tüm dosya kapsamına göre mahkumiyetlerine yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilerek tüm sanıkların beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1. Sanıklar hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. maddesi ve fıkrası uyarınca temel cezanın belirlenmesinden sonra 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2. Sanıklar hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK’nun 62/1. maddesi yerine 62. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMUK’nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
3. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4 Sanık ... hakkında hem adli para cezası hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK"nun 58. maddesine göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı halde tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilirken hiçbir ayrım yapmaksızın sanığın cezasının TCK"nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
5. Katılan ... İdaresi lehine vekalet ücreti yerine dilekçe yazım ücretine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanıkların ve katılan ... İdaresi adına Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.