Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2875 Esas 2019/13163 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen gerekçeli karar, bilinen en son adresine ""sanığın daimi çalışanı ... imzasına"" şeklindeki şerh ile 10/05/2013 tarihinde tebliğ edilmiş ise de, yapılan araştırmada adı geçen şahsın sanığın daimi çalışanı olmadığının anlaşılması karşısında, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 22. maddesine aykırı olarak yapılan tebligat usulsüz olduğundan, sanık müdafiinin 02/07/2014 tarihli öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 sayılı TCK"nun 58 ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Kanunun 108.maddelerine göre yalnızca hürriyeti bağlayıcı ceza ile mahkumiyet halinde mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanabileceği gözetilmeden, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının da 5237 sayılı TCK"nun 58/6.maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları, bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın aynı Kanun"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasının g bendinde yer alan “cezasının” ibaresinin çıkartılarak, yerine “hapis cezasının” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.