22. Hukuk Dairesi 2017/9664 E. , 2018/680 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatili, yıllık izin ve asgari geçim indirimi alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında davacının asgari geçim indirimi alacağı olup olmadığı konusunda uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiş, davalı ise davacının fiilen çalışmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir. Mahkemenin gerekçeli kararında; davacının davalı iş yerinde sigortasız olarak 10.01.2000-01.03.2005, 01.06.2007-01.04.2008, 15.01.2010-15.01.2013 tarihleri arasında sigortasız olarak çalıştığını belirttiğinin, dinlenen tanık beyanlarından davacının bu süreler içerisinde davalı iş yerinde çalıştığının sabit olduğunun, davalı tanıklarının da davacının çalışması hususunda aleyhte beyanda bulunmadıklarının ifade edildiği görülmektedir. 06.11.2014 tarihli ek bilirkişi raporunda asgari geçim indirimi miktarı 5.017,12 TL olarak hesaplanmıştır. 26.12.2014 tarihli ek bilirkişi raporunda ise 06.11.2014 tarihli asgari geçim indiriminin hesaplandığı raporda maddi hata bulunduğunun belirlendiği, davacının 2008 ve 2009 yıllarında aralıksız çalıştığı varsayılarak hesaplama yapıldığı, mevcut hizmet süresine göre davacının 2008 senesinde 3 aylık bir çalışmasının bulunduğu, 2009 senesinde çalışmasının bulunmadığı, son dönem çalışmasının 15.01.2010 tarihinde başladığı belirtilmiş ve hesaplamalar yeniden yapılmıştır.
06.11.2014 tarihli ek raporda davacının 2008 ve 2009 yıllarında aralıksız çalıştığı varsayılarak asgari geçim indirimi hesabı yapıldığı görülmektedir. Oysa ki, davacının kıdem tazminatına esas hizmet süresine ilişkin olarak davacının davalı işyerinde 2008 yılında 01.04.2008 tarihine kadar çalıştığı, 2009 yılında ise hiç çalışmadığı kabulüyle hesaplama yapılmış ve buna göre kıdem tazminatı yönünden hüküm kurulmuştur. 26.12.2014 tarihli ek raporda da, bu durum belirtilmek suretiyle 2008 yılı için kısmen asgari geçim indirimi hesabı yapılırken 2009 yılına ilişkin bir hesaplama yapılmamıştır. Dolayısıyla, dosya kapsamı ve davacının davalı işyerinde çalıştığı sürelerin kabulü dikkate alındığında, Mahkemece davacının alacaklı olduğu asgari geçim indirimi miktarının 06.11.2014 tarihli ek rapor esas alınarak toplam 5.017,12 TL olarak hükmedilmesi doğru olmamıştır. Davacının asgari geçim indirimi alacağı yönünden 26.12.2014 tarihli ek raporun dikkate alınması dosya içeriğine uygun düşeceğinden kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiye iadesine, 18.01.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.
sisteminin bir üyesidir.