14. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki ortaklığın giderilmesi davasından dolayı mahal mahkemesinden verilen hüküm davalı ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
7201 sayılı Tebligat Kanunu, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunla değiştirildikten sonra, gerçek kişilere yapılacak tebligatla ilgili olarak iki aşamalı bir yol benimsenmiştir.
1) Bu kanun değişikliğine göre, muhatabın adres kayıt sistemindeki adresine, Kanunun 21/2. maddesi uyarınca doğrudan tebligat yapılması mümkün değildir. Muhataba çıkarılan ilk tebligat, öncelikle bilinen veya gösterilen en son adresine, mavi renkli zarf kullanılmaksızın ve adres kayıt sistemindeki adres olduğuna ilişkin şerh verilmeksizin Kanunun 10. maddesine göre normal bir şekilde çıkarılmalıdır. Muhatabın bu adreste bulunmaması durumunda, tebliğ memurunca Kanunun 20 ve 21. maddesinin birinci fıkrası ile Tebligat Yönetmeliğinin 29. maddesi uyarınca, muhatap lehine olan araştırmalar yapılarak tebligatın kendisine ulaşması ve bilgilendirme işlemlerinin yerine getirilmesi gerekir.
2) Muhatabın gösterilen adresten sürekli olarak ayrılması ve yeni adresinin de tebliğ memurunca tespit edilememesi durumunda, tebliğ evrakının tebligatı çıkaran mercie geri gönderilmesi gerekir. Ancak bu aşamadan sonra, Kanunun 10/2 ve Yönetmeliğin 16/2. maddeleri nazara alınarak, tebliğ evrakının açık mavi renkli zarfla, adresin muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresi olduğu belirtilerek, Kanunun 21/2. maddesine göre tebliği mümkün olabilecektir.
Tebligat Kanununun 10/2 ve 21/2. maddeleri farklı şekilde yorumlanarak, başka adresi bilinmediği gerekçesiyle muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine doğrudan doğruya 21/2. maddesine göre tebligat çıkartılması ve bu hükme göre tebliğ edilmesi, yukarıda belirtilen hükümlere aykırı olduğundan ve muhatabın savunma hakkını kısıtlayacağından usulüne uygun değildir.
3- Tebligat Kanununun "Siyasi Temsilcilik Aracılığıyla Yabancı Ülkedeki Türk Vatandaşlarına Tebligat" başlıklı 25. maddesi hükmüne göre de “ Yabancı memlekette tebliğ o memleketin salahiyetli makamı vasıtasıyla yapılır. Bunun için anlaşma veya o memleketin kanunları müsait ise, o yerdeki Türkiye siyasi memuru veya konsolosu tebligat yapılmasını salahiyetli makamdan ister. Yabancı memleketlerde bulunan kimselere tebliğ olunacak evrak, tebligatı çıkaran merciin bağlı bulunduğu vekalet vasıtasıyla Dışişleri Bakanlığına, oradan damemuriyet havzası nazarı itibara alınarak ilgili Türkiye Elçiliğine veya Konsolosluğuna gönderilir. Şu kadar ki, Dışişleri Bakanlığının aracılığına lüzum görülmeyen hallerde tebligat evrakı, ilgili Bakanlıkça doğrudan doğruya o yerdeki Türkiye Büyükelçiliğine veya Başkonsolosluğuna gönderilebilir.’’
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olaya gelince;
1) Gerekçeli karar, davalı ... ve ..."a 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 25/a maddesi uyarınca yurtdışı adresine tebliğe çıkarılmış, muhataba tebligat yapılamadığından tebligat evrakı iade edilmiş, gerekçeli kararın usulüne uygun tebliğ edildiğine dair tebellüğ belgesine dosyada rastlanılmamıştır. Bu nedenlerle, davalılar ... ve ..."ın adreslerine 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine uygun şekilde gerekçeli kararın tebliği sağlanarak temyiz süresinin beklenilmesi;
2) Öte yandan dava konusu taşınmazda kayıt maliki olan ..."ın nüfus kayıt örneğine göre; yargılama sırasında 30.03.2016 tarihinde vefat ettiği, nüfus kayıtlarından tespit edilen mirasçılarına gerekçeli kararın tebliğ edildiği, ancak mirasçılık belgesinin dosyada bulunmaması nedeniyle mirasçılarının tümü ile davaya dahil edilip edilmedikleri anlaşılamadığından taraf teşkilinin usulüne uygun denetlenebilmesi için ..."ın mirasçılık belgesinin ilgilisinden temin edilerek, gerekçeli karar tebliğ edilmeyen mirasçıları var ise, 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine uygun şekilde gerekçeli kararın tebliği ile temyiz yoluna başvuru süresinin beklenilmesinden sonra temyiz incelemesi yapılmak üzere Dairemize gönderilmesi için dosyanın MAHKEMESİNE İADESİNE, 23.03.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.