MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi ve davalı vekili tarafından duruşmalı olarak talep edilmesi temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.



K A R A R

1- Davacı ... vekilinin temyiz isteminden 07/12/2015 tarihli dilekçesi ile feragat etmiş olması, vekaletnamesinde feragate ilişkin özel yetkisinin bulunması nedeniyle temyiz isteminin REDDİNE,
2- Davalının temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede; Davacının 17/04/2007 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle %23,2 oranında malul kaldığı iddiasıyla 1.000 TL maddi ve 20.000 TL manevi tazminat talep ettiği, Mahkemece davacının maddi tazminat isteminden daha önce taraflar arasında görülen davada feragat beyanı dikkate alınarak reddine karar verildiği, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulü ile 15.000 TL manevi tazminatın iş kazası tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verildiği anlaşılmıştır.
Davacının iş bu davadan önce 10/04/2010 tarihinde ibraname düzenlediği ve aynı dava konusu olay hakkında taraflar arasında görülen ...’nin 2011/460 Esas - 2011/673 Karar sayılı dosyasında 08/07/2011 tarihli feragat dilekçesi ile maddi ve manevi tazminatlarının karşılığı olarak 70.000 TL civarında ödeme aldığını beyanla davalı şirketi ibra ettiği ve davadan feragat ettiğini beyan ettiği anlaşılmıştır.
Davaya son veren taraf işlemlerinden biri feragattir. Davadan feragat davacının mahkemeye karşı yapacağı tek taraflı bir irade beyanı ile olur. Feragatin geçerliliği için bunun davalı ve mahkeme tarafından kabul edilmesine gerek yoktur. Çünkü davacı davasından feragat etmekle, yalnız davasını geri almakla yetinmemekte, bilakis dava konusu yapmış olduğu haktan vazgeçmektedir. Davacının davasından feragat etmesi ile, dava konusu uyuşmazlık sona erer. Bu nedenle mahkeme henüz feragat nedeniyle davanın reddine karar vermemiş olsa bile, davacı feragatten dönemez; feragati ile bağlıdır.
Öte yandan, hukuka aykırı bir eylem yüzünden çekilen elem ve üzüntüler, o tarihte duyulan ve duyulması gereken bir haldir. Başka bir anlatımla üzüntü ve acıyı zamana yaymak suretiyle, manevi tazminatın bölünmesi, bir kısmının dava konusu yapılması kalanın saklı tutulması olanağı yoktur. Niteliği itibariyle manevi tazminat bölünemez. Bir defada istenilmesi gerekir. Yargıtay H.G.K’ nun 25.9.1996 gün ve 1996/21-397-637 karar ile 13.10.1999 gün ve 1999/21-684-818 sayılı kararı da bu doğrultudadır.

Hal böyle olunca; davacının gerek ibraname, gerek feragat dilekçesinde manevi tazminat karşılığı olarak ödeme aldığını beyan etmiş olması karşısında, mahkemece bu beyanları değerlendirilmek suretiyle manevi tazminat iseminin reddedilip reddedilmeyeceği konusunda bir karar verilmesi gerekirken; gerekçeli kararda bu hususta bir değerlendirme yapılmaksızın manevi tazminatın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmamıştır.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 20/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.









...