Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2020/165 Esas 2020/252 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/165
Karar No: 2020/252
Karar Tarihi: 20.01.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2020/165 Esas 2020/252 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, müvekkilinin müflis bankada olan alacağının kayıt ve tahsili için yaptığı başvurunun tamamının reddedilmesi üzerine açılmıştır. Davacı, reddedilen alacağının iflas masasına kayıt ve kabul edilmesini talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, davanın usulden reddine karar vermiştir ve Bölge Adliye Mahkemesi istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Tarafların temyiz itirazları yerinde görülmemiştir ve hüküm onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, HMK'nın 114/1-b ve 115/2 maddeleri ile 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/J maddesi belirtilmiştir.

23. Hukuk Dairesi 2020/165 E. , 2020/252 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ: İstanbul 3. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde taraflar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkilinin müflis bankada olan alacağının kayıt ve tahsili için yaptığı başvurunun tamamının reddedildiğini, iflas idaresinin kararının haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek reddedilen alacağının iflas masasına kayıt ve kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yargı yolu bakımından HMK"nın 114/1-b ve 115/2 maddeleri uyarınca davanın usulden reddine dair verilen karara karşı taraflar vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi"nce istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre taraflar vekillerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraflar vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının davacıdan alınmasına, davalı yönünden 492 sayılı Harçlar Kanunun 13/J maddesi uyarınca harç alınmasına yer olmadığına, 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.