Mahkemesi : İstanbul 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 30/01/2013
Numarası : 2010/816-2013/15

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, 24/09/2007-03/08/2010 tarihleri arasında çalıştığını, askerlik nedeniyle ayrıldığını, kendisine ödenmesi gereken BT denetimden kaynaklanan harcırahların eşit konumdakilere 95,00 TL üzerinden ödenmesine rağmen kendisine aynı miktardan ödenmediğini iddia ederek harcırah, mobbing ve eşit işlem borcuna aykırılık nedeniyle tazminat, yıllık izin ve kıdem tazminatı alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili kurumdaki görev pozisyonunun değiştirilmesi nedeni ile Harcırah Yönetmeliği gereğince 01/04/2010 tarihinden itibaren harcırah tutarının değiştirildiğini, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davalı işyerinde uygulanan Harcırah Yönetmeliğine göre iç denetim yapan BT denetmenlerine günlük harcırah ödeneceği açıktır. Davalı davacının 01.04.2010 tarihinde görevi değiştirildiğinden yerinde denetim görevine getirildiğinden düşük harcırah üzerinden ödemenin usulüne uygun olduğunu savunmuş ise de, dosyada bu yönde görevlendirme yazısı bulunmadığı gibi hakediş evraklarından, yıllık izin yazısından ve davacının çalıştığı birimleri gösteren çalışma föyünden BT denetim bölümünde çalışmaya devam ettiği anlaşıldığından denetime elverişli olacak şekilde başka görev nedeniyle ödenen ve BT denetim müfettişlerine ödenen harcırah arasındaki farkın kabulü gerekirken talebin reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
3-Davalı Banka"nın harçtan muaf tutulmasına ilişkin 5411 sayılı Bankacılık Kanununun geçici 11.maddesi delaletiyle 4389 sayılı Bankalar Kanununun 14/5-c fıkrasındaki yasal düzenlemenin bankacılık faaliyetinden kaynaklanan davalarla sınırlı bulunduğu düşünülmeksizin bankanın hizmet akdinden kaynaklanan alacak iddiasına dayalı davada karar harcı ile sorumlu tutulmamış olması isabetsiz olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 18.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.