MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 27.10.2007 tarihinden işine haksız olarak son verildiği 03.09.2012 tarihine kadar makinacı ve kesimci olarak çalıştığını iddia ederek kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacaklarının faiziyle tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın usulden reddi gerektiğini, davacının müvekkili işyerinde makineci görevinde çalışmakta iken iş akdinin İş Kanununun 25/II-g bendi uyarınca feshedildiğini, davacıya noter kanalı ile ihtarname çekildiğini, fesih işleminde herhangi bir usulsüzlük bulunmadığını, fazla mesai ve izin ücreti taleplerini kabul etmediklerini, davacının iş sözleşmesinin feshi ve fesih işlemi boyunca uygulanan prosedürün İş Kanununun 25/II-g bendi uyarınca usul ve yasaya uygun olup, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulü ile kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında ara dinlenme süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı vekili dava dilekçesinde, hafta içi mesainin sabah 08.30 ila akşam 18.30 arasında yapıldığını, 15’er dakikadan 2 kez çay molası, 1 saat yemek molası verildiğini, işin gereği haftada 4 gün 2 saat, ayda 2 Cumartesi tam gün olmak üzere fazla çalışma yaptığını iddia ederek fazla çalışma ücreti talebinde bulunmuştur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftanın 6 günü 08.30-18.30 arası çalıştığı, haftada 6 gün x 10 saat = 60 saat çalıştığının kabulü ile 1 saat ara dinlenmesi düşülerek davacının haftada 54 saat çalıştığı ve haftalık fazla çalışma süresinin 9 saat olduğu şeklinde hesaplama yapıldığı ve mahkemece bu hesaplamaya itibarla hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır.
Fazla çalışma hesaplaması yapılırken, davacının iddiasının altında ara dinlenme süresi düşülerek yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulması hatalıdır. Ara dinlenme 1,5 saat kabul edilerek davacının fazla mesai ücreti hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.01.2016 tarihinde oy birliği ile karar verildi.