Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2023 Esas 2019/4635 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2023
Karar No: 2019/4635
Karar Tarihi: 02.07.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2023 Esas 2019/4635 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurmak suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri ile cezalandırılması gerektiğini ancak tedbirin ihlal edilmesi nedeniyle cezaevine gönderildiğini belirtmiştir. Sanığın daha önce aynı suçtan defalarca ceza almış olduğu tespit edilmiştir ve bu nedenle cezada indirim yapılmayacağına karar verilmiştir. Kararda, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle cezaevine gönderilen sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulacağı belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın ilgili maddelerinin uygulanması konusunda verdiği kararın infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir.
Detaylı kanun maddeleri ise şöyledir:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi: Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan kişinin yükümlülüklerini ihlal etmesi durumunda yargılamaya devam edilerek hüküm kurulabileceği belirtilmektedir.
- TCK'nın 191. maddesi: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu ile ilgili cezai yaptırımları düzenlemektedir.
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli

10. Ceza Dairesi 2018/2023 E. , 2019/4635 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkumiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların, doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 02/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.