Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii, katılan ... ve ... vekili ve katılan ... vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 11.02.2020 tarihli tevdi kararı uyarınca; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından katılan ... vekilinin temyizi ile ilgili olarak görüş içeren ek tebliğnamenin düzenlendiği belirlenerek yapılan incelemede:
Dosya içeriğine göre, olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi, 11 metre genişliğinde iki yönlü yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 4 yönlü kavşağa geldiği sırada kavşak başında yolun sağından soluna doğru geçmek için kaplamaya giren katılan yayalara sağ şerit üzerinde çarpması neticesinde bir katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, diğer katılanın ise 6. derece kemik kırığına neden olacak şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, katılanlar ile eşit oranda kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak alt sınırdan yeterli miktarda uzaklaşılarak ceza tayin edildiği ve de kazaya karışan aracın trafik kaydı üzerine düşülen şerhin 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 85/2. maddesi uyarınca kendiliğinden hükümsüz kalacağı anlaşılmakla tebliğnamede bu hususlar yönünden bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin, Katılan ... ve ... vekilinin kusura, ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin, katılan ... vekilinin suç vasfının hatalı olduğuna, kusura, ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen 10 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine ve adli para cezasının bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan yasa maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin, katılan ... ve ... vekilinin ve katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün üçüncü bendinin yerinden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/11/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.