Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7277 Esas 2020/5838 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7277
Karar No: 2020/5838
Karar Tarihi: 10.11.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7277 Esas 2020/5838 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum oldu. Olay sırasında, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 4 yönlü bir kavşakta, katılanların bulunduğu motosikletle çarpışma sonucu bir kişi basit tıbbi müdahale ile giderilebilir yaralanırken diğer kişi ise kemik kırığına neden olan yaralanmalar geçirdi. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu kabul ederek, mahkumiyet kararı verdi ve sanığı 10 ay hapis cezasına çarptırdı. Ancak kararda, adli para cezasına çevrilmesi gereken hapis cezasının belirlenirken TCK'nın 52/3. maddesine aykırı davranıldığı ve bu nedenle hüküm BOZULDU. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, hükmün TCK'nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine ve sanığın kişisel durumuna göre takdiren 6.000 TL adli para cezasına çarptırılmasına karar verildi. Ayrıca, TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a ve 52/2-4. maddeleri mahkeme kararıyla ilgili kanun maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2019/7277 E. , 2020/5838 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi, 8 metre genişliğinde iki yönlü yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 4 yönlü kavşağa geldiği sırada kavşağın sağ kolundan gelen katılanların bulunduğu motosikletin geçişini beklemeden kavşağa girmesi üzerine kavşak içerisinde çarpışmaları neticesinde bir katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, diğer katılanın ise kemik kırığına neden olacak şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, ceza miktarına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen 10 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 4 numaralı bendinin yerinden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/11/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.