Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3112 Esas 2019/13061 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3112
Karar No: 2019/13061
Karar Tarihi: 10.09.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3112 Esas 2019/13061 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İlgili ceza davasında, sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. Mala zarar verme suçundan kurulan hüküm ise, adli para cezasına mahkumiyet şeklinde verilmiştir. Ancak, adli para cezasının temyizi mümkün olmadığından, sanığın bu konudaki temyiz istemi reddedilmiştir. İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu, birden fazla kişi tarafından işlendiğinden, sanık hakkında ilgili madde uygulanmamıştır. Anayasa Mahkemesi'nin kararı dikkate alınarak, hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilecektir. İlgili kanun maddeleri ise şu şekildedir: 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 119/1-c maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/3112 E. , 2019/13061 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tanığın aşamalardaki beyanlarına göre iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 10/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.