Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/13705 Esas 2017/7112 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/07/2012 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/03/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız el koymadan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait aracı ile taşımakta olduğu şekere kaçak olduğu, aracına da kaçakçılık suçunda kullanıldığı iddiası ile el konulduğunu, ceza yargılamasında kamu davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına ve nakil vasıtası araç ve şekerin iadesine karar verildiğini belirterek, haksız el koyma nedeniyle oluşan zararının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı, olayda bir kusur ya da sorumlulukları olmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporları esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
a-) Davaya konu olayda; davacıya ait araca kaçak şeker taşıdığı iddiasıyla 04/11/2004 tarihinde el konulmuş, açılan kamu davasında aracın teminat karşılığı sahibine iadesine karar verilmiş, araç 14/01/2005 tarihinde iade edilmiştir. ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/119 esas ve 2007/538 karar sayılı ilamıyla da sanığın beraatine ve el konulan şekerin ve araç için yatırılan teminatın sanığa iadesine karar verilmiş, kararın katılan idare vekilince temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 21/10/2010 gün, 2018/8545 esas ve 2010/15443 sayılı ilamı ile "davanın zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına" karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; maddi tazminata esas kalemlerden birini de davacının 4926 sayılı yasaya muhalefetten yargılandığı ceza dosyasında vekiline ödemiş olduğu vekalet ücretinin oluşturduğu anlaşılmaktadır. Ceza yargılamasında vekil ile temsil edildiği dosyada, vekalet ücretine ceza mahkemesinde yargılama gideri kapsamında karar verilebilir ve davacı tarafından ceza dosyasından istenmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden davacının avukatına vermiş olduğu ücretin maddi tazminat olarak ödetilmesine karar verilmesi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
b-) Davacının nakliyecilikte kullandığı aracına el konulması nedeniyle zarar hesabı yapılırken, bu süreçte her gün istisnasız taşımacılık yapıldığı kabul edilerek aracın muhafaza altında kaldığı hergün için kazanç kaybı hesaplanması hayatın olağan akışına uygun değildir. Bu nedenle uygun miktarda hakkaniyet indirimi yapılıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken kazanç kaybına yönelik tazminat kaleminin tümden kabulü doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a-b) no"lu bentlerde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine 13/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.