MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiracılık sıfatının tespiti, muarazanın giderilmesi ve tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kiracılık sıfatının tespiti ile muarazanın giderilmesi davasına yönelik karar verilmesine yer olmadığına, tazminata ilişkin davanın ise reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, taraflar arasında 06/07/2001 tarihli 10 yıl süreli sözleşme ile, daha önce kiralanan 1485 m² lik satış mağazasına ilaveten marketin ön tarafında bulunan otopark fast food alanı olarak düzenlenmek üzere 27.768 m² lik alan ile 35.41 m² lik bakımsız arazinin kiralandığını yine 01/11/2004 tarihinde 1485 m² lik kapalı alanın 7 yıllığına kiraya verildiğini, davalı tarafından gönderilen yazılarla 27.768 m² lik alan ile 35.417 m² lik bakımsız arazinin kiralama süresinin 01/07/2011 tarihinde market olarak kullanılan 1485 m² lik alanın 7 yıllık kiralama süresinin 01/11/2011 tarihinde sona ereceğinin belirtildiğini, otopark ve fast food alanı olarak düzenlenmek için kiraya verilen arazi sözleşmesinin, 1485 m² lik kapalı alan (market) sözleşmesinin bir eki olduğunu, kiralanan kapalı alanın musakkaf olup 6570 sayılı yasaya tabi olduğunu, müvekkiline boş arazi olarak teslim edilen yerlerin işletilmeye müsait yerler haline getirilmesi için 1.000.000,00 TL masraf ettiğini belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 10.000 TL tazminat ile taraflar arasındaki kira ilişkilerinin devam ettiğinin tespiti ve muarazanın önlenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, farklı sözleşmelere ait davaların ayrı ayrı açılması gerektiğini, sözleşmelerden birinin konusunun kapalı alan, diğerinin konusunun ise açık alan olduğunu, uygulanacak hükümlerin farklı olduğunu, iki ayrı dava açılması gerektiğini, Taşınmazın 60.000 m² üstü açık alan olduğunu, arazi olarak teslim edildiğini, kira süresinin 01/07/2011 tarihinde sona erdiğini tahliyenin yasa gereği olduğunu, davacının iki ayrı sözleşme ile kiralanan taşınmazları tek bir dava konusu yaparak tümünü 6570 sayılı yasa kapsamında değerlendirmesini ve 10 yıllık sürenin bitiminde sözleşmenin yenilenmesini sağlamaya çalıştığını belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, kiracılığın tespiti ile muarazanın önlenmesine, tazminat talebinin reddine dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi"nin 04/03/2013 tarih, 2013/2266 Esas, 2013/3585 Karar sayılı ilamı ile kiralanan yerlere ilişkin sözleşmeler ayrı ayrı değerlendirilmek suretiyle kiralayan tarafından Sulh Hukuk Mahkemesinde açılan tahliye davasının da sonucu beklenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda Mahkemece , tazminat talebinin reddine, kiracılığın tespiti ile muarazanın giderilmesine ilişkin dava konusuz kaldığından bu hususta esas hakkında bir karar verilmesine yer olmadığına ve davanın açılmasına davalının sebebiyet verdiği belirtilerek bu davaya ilişkin yargılama giderinin davalı üzerinde bırakılmasına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün olmamasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; 01/11/2004 başlangıç tarihli 7 yıl süreli kapalı alana ilişkin kira sözleşmesinin TBK"nun 347. maddesi gereğince yıldan yıla yenileneceği göz önüne alındığında davalının bu taşınmazla ilgili tahliye istemek suretiyle muaraza çıkartmasında haklı olmadığı bu itibarla da davacının kapalı alana ilişkin 01/11/2004 başlangıç tarihli kira sözleşmesine dayalı olarak açmış olduğu davaya, davalının sebebiyet vermesi nedeniyle bu sözleşmeye yönelik yargılama gideri ve vekalet ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmasa da taraflar arasında akdedilen 06/07/2001 başlangıç tarihli kira sözleşmesinde kiralananın otopark olduğu bu itibarla da TBK"nun 327. maddesi gereğince kira sözleşmesinin süre bitiminde kendiliğinden sona ereceği nazara alındığında davacının açık alana ilişkin 06/07/2001 başlangıç tarihli kira sözleşmesine dayalı olarak dava açmakta haklı bulunmadığı gözetilerek açık alana yönelik davaya ilişkin harca esas yıllık kira bedeline göre yatırılan harç miktarı dikkate alınmak suretiyle vekalet ücreti ve yargılama masrafının davalı lehine takdir edilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün 6100 sayılı ...ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.