Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2017/2738 Esas 2018/3962 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki sözleşmenin iptali-tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalılar ... ve ... ile davaya konu otelin kiralanması için anlaştığını ve 17.06.2009 tarihli sözleşmenin imzalandığını, diğer davalının da malik olarak sözleşmeye muvafakat ettiğini, otelde tadilata başladıkları sırada ...isimli şahsın otelin kiracısı olduğundan bahisle kendilerini otelden çıkardığını, daha sonra ...ile davalılar arasında bu otelin davalı olduğunu öğrendiğini, çekişmeli hald eolan otelin kendisine kiralandığını ve oteli kullanamadığını, yazılı sözleşmede aylık kira bedeli 10.000 TL olduğunu ancak gerçekte aylık 50.000 TL ye anlaştıklarını, davalı ... hesabına peşin 10.000 TL ödediğini, kalan 40.000 TL nin ise davalının damadı hesabına yatırdığını ileri sürerek, hile nedeniyle kira sözleşmesinin iptalini, menfi zararlarının tahsilini, 15.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalı ...; kira sözleşmesine muvafakat etmiş olmasının kendisini sorumlu kılmayacağını savunarak, davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kira sözleşmesinin iptaline, davacının ödediği 50.000 TL peşin kira bedeli ve 980 TL işçi masrafı olmak üzere toplam 50.980 TL nin ve 5.000 TL manevi tazminatın davalılar ... ve ..." den tahsiline, davalı ... hakkındaki davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalılar ... ve ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davalıların manevi tazminata yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince; Türk Medeni Kanunun 24. ve 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanun"un 49. maddeleri gereğince, kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kişi, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat ödenmesini isteyebilir. Olayda; 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu hükümlerine aykırı davranış ile davacının kişilik haklarına saldırı yapıldığından bahsedilemeyeceği gibi, haksız tahliye kararı durumunda, manevi tazminat ile sorumlu tutulacağına ilişkin bir düzenleme de bulunmadığına göre, davacının manevi tazminat isteminin reddi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm, davalıların sair temyiz talebinin REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davalılar yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.