Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/13864 Esas 2017/7047 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ...Ş. vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 30/07/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 27/11/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.Dava, kişilik haklarına saldırı nedenine dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.Davacı vekili, davalının, davacı şirketin idareci konumunda eski çalışanı olduğunu, ... hesabından, işten çıkarılan diğer bir kısım işçileri şirket aleyhine dava açmaya çağıran yazılar paylaştığını, bu yazılarında hakaret ve tehdit içeren ifadelere yer verdiğini, bu şekilde davacı şirketin kişilik haklarına ve ticari itibarına hukuka aykırı biçimde saldırıda bulunduğunu ileri sürerek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini istemiştir.Mahkemece, davalının davacı şirketin eski çalışanı olup, iş akdine son verilmesinden sonra ... hesabından paylaştığı yazılardaki ifadelerle davacı şirketin kişilik haklarına ve ticari itibarına saldırıda bulunduğu gerekçesiyle istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.AİHM"si 22 Nisan 2013 tarihli 48876/08 başvuru nolu kararında “İfade özgürlüğünün, demokratik bir toplumun vazgeçilmez esasını ve bu toplumun gelişiminin ve her bireyin kendini gerçekleştirmesinin temel koşulunu oluşturduğunu, 10. maddenin 2. fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla ifade özgürlüğünün sadece kabul edilen, zararsız ya da farklı olan «bilgi» ya da «düşünceler» için değil ama ayrıca hoşa gitmeyen, sarsıcı ya da rahatsız edici olanlar için de geçerli olduğunu, bunların, «demokratik toplumun» onlarsız olamayacağı çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin gereği olduğunu, 10. maddede açıklandığı gibi bu özgürlüğe yapılan sınırlamaların her halde dar yorumlanması gerektiğini ve herhangi bir sınırlama gereksiniminin ikna edici bir biçimde ortaya koyulması gerektiğini,...” ifade etmektedir.omut olaya gelince; davalının, davacı hakkında sarf ettiği kabul edilen ifadeler, hoşa gitmeyen, sarsıcı hatta rahatsız edici, icapsız, kaba ve kişisel değer yargısı niteliğinde ifadeler olduğu gözetilerek istemin tümden reddine karar verilmesi gerekirken kısmen kabulü doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.