MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... . Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/07/2016 tarih ve 2014/413-2016/176 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacılar vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin ... nezdinde 2012/85301 sayı ile “... ŞEKERLEME” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, başvurunun ... Resmi Markalar Bülteninde yayınlandığını; davalı şirketin 1987/98800, 2002/04933, 2004/36352 sayılı "... ", "... " ibareli markalarını gerekçe göstererek yaptığı itirazın kabul edilerek, başvurularının reddine karar verildiğini, bu ret kararına karşı yeniden inceleme taleplerinin bu kez ... kararı ile nihai olarak reddedildiği, oysa markalar arasında iltibasa yol açabilecek tüketiciler nezdinde karışıklığa yol açabilecek bir benzerliğin söz konusu olmadığını, müvekkilinin 1972 yılından bu yana kesintisiz bir şekilde “... Şekerleme” unvanı adı altında ticari faaliyetlerini sürdürerek, maruf hale getirdiklerini, ortalama tüketicinin markayı bir bütün olarak algıladığını, müvekkili başvurusunun şekil unsuru da içerdiğini, ancak davalıların sadece "..." ibaresini dikkate aldığını, markanın bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiğini, önceye dayalı hakkın ispat edildiğini, red kararının hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek ... ... kararının iptali ile marka başvurusunun müvekkili adına tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, kurum kararının hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, markaların esas unsur itibariyle aynı olduğunu, mal/hizmet listelerinin aynı/benzer olduğunu, bu nedenle ... kararının hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, mal ve hizmet sınıflarının aynı benzer olduğu, markalar arasında karıştırılma ihtimali bulunduğu, davacının "..." ibareli markayı 1970’li yıllardan beri kesintisiz olarak kullandığı, bu ibarenin davaya konu emtialar üzerinde ilk önce davacı tarafından kullanılmaya başlandığı, bu noktada öncelikli tescilsiz marka hakkı bulunduğu, davalının da 23.06.1987 yılında yapılmış olan "... " ibareli tescilli markası olduğu, davalı lehine de marka tescili ile doğan bir hakkın mevcut olduğu, tescilde öncelik ve teklik ilkesi gereği mükerrer marka tescillerine izin verilmeyeceği, aynı mallarda aynı ibarenin korunmasının mümkün olmadığı, ... kararının bu minvalde hukuka uygun bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 03/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.