Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/6590 Esas 2019/12301 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6590
Karar No: 2019/12301
Karar Tarihi: 16.09.2019

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/6590 Esas 2019/12301 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkum edilmiş ancak temyiz isteği reddedilmiştir. Yargılama sürecinde sanığın eyleminin kanuna uygun olduğu ve suçun doğru olarak nitelendirildiği saptanmıştır. Ancak, temel cezanın belirlenmesinde yapılan hata ve yargılama giderlerinin hükümde gözetilmemesi nedeniyle mahkumiyet kararı düzeltilerek onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- TCK'ın 265/1 maddesi: Temel ceza
- TCK'ın 265/4 maddesi: Artırım yapılması
- TCK'ın 43/2 maddesi: Artırımın belirlenmesi
- TCK'ın 53/1-b maddesi: Hak yoksunluğu
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi ve fıkrası: Düzeltme yapılması
- 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi: Düzeltmenin yapılması
- 6352 sayılı Kanun'un 100. maddesi: Yargılama giderleri
- 5271 sayılı CMK'nın 324/4 maddesi: Yargılama giderlerinin Hazine tarafından karşılanması

18. Ceza Dairesi 2017/6590 E. , 2019/12301 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hüküm, Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmiş ise de bu durumun infaz aşamasında dikkate alınabileceği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
1) Sanık hakkında, TCK’nın 265/1. maddesine göre temel cezanın 6 ay olarak belirlenmesinden sonra TCK’nın 265/4, 43/2. maddeleri uyarınca artırım yapılırken sonuç cezanın “15 ay ” hapis cezası yerine “1 yıl 3 ay” hapis cezası olarak belirlenerek fazla cezaya hükmolunması,
2) Dosyada yapılan yargılama gideri miktarının 20 TL"nin altında olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi uyarınca, yapılan masrafların Hazine üzerinde bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’nın temyiz iddiaları yerinde görülmüş ise de, bu aykırılık yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, netice cezanın “15 ay hapis cezası” biçiminde değiştirilmesi ve yargılama giderine ilişkin kısmın çıkartılarak yerine “6352 sayılı Kanun"un 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesi gereğince yargılama giderinin 20 TL’nin altında olması nedeniyle masrafların Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.