Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5970 Esas 2018/19166 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5970
Karar No: 2018/19166
Karar Tarihi: 10.12.2018

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5970 Esas 2018/19166 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, temyiz incelemesinde yapılan tespitlere göre, sanık hakkında yargılama sürecinde eksiklikler vardır. Bunlar; sanığın istinabe yoluyla dinlenemeyeceği, mutlaka duruşmaya çağrılıp dinlenmesi gerektiği düşünülmeden hüküm kurulması, iddianamede sevk maddeleri arasında gösterilmesi gereken bir madde gösterilmediği halde sanığa ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması, ve bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunmasıdır. Bu sebeplerden dolayı, karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesi,
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-a-son maddeleri,
- 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi,
- 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi,
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi,
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/5970 E. , 2018/19166 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... müdafii, her ne kadar 11.08.2015 tarihli temyiz dilekçesinde sanıklar M...,... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarını da temyiz ettiğini belirtmiş ise de, sanık ..."ın katılan sıfatının bulunmadığı ve sanıklar ...,... in kasten yaralama eylemlerinin sanık ..."a yönelik olmadığı, katılan ..."a yönelik olduğu anlaşılmakla, sadece sanık ... hakkında katılan ..."e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde;
1) 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine göre, alt sınırı beş yıldan az olmayan cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-a-son maddelerinde düzenlenen suçtan yargılanan sanığın istinabe yoluyla dinlenemeyeceği, mutlaka duruşmaya çağrılıp dinlenmesi gerektiği düşünülmeden, yazılı şekilde yakalama yoluyla elde edilen ek savunması ile yetinilip hüküm kurulması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

-1-

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.